Wie al eens op de E40 in Heverlee passeert, heeft zijn blik ongetwijfeld al laten vallen op het nieuwe servicestation van Texaco. Witte bomen – in de vorm van vertakte kolommen en prints op de glasgevels – zijn de blikvanger van de stopplaats. De bomen integreren het nabijgelegen waardevolle bosgebied op een architecturale manier in het project. Respect voor die omliggende natuur was dan ook hét belangrijkste uitgangspunt van het ontwerp.

De E40 in Heverlee kreeg in de loop van 2012 aan weerszijden een nieuw servicestation. De opmerkelijke eivormige stations zijn een ontwerp van Abscis Architecten in samenwerking met de ingenieursbureaus Provoost en EDV. Samen met opdrachtgever Delek Benelux koesterden ze de wens de impact van het nieuwbouwproject op het milieu tot een minimum te beperken.
“De landschapsstudie toonde aan dat de locatie midden in een ruimtelijk ecologisch waardevol gebied ligt. De mens heeft hier mettertijd al te gretig op ingegrepen. “Dat wilden we waar mogelijk herstellen in ons ontwerp”,vertelt Sofie Eggermont namens Abscis Architecten.

Zo gaven de ontwerpers zoveel mogelijk aan de natuur terug wat eerder werd weggenomen. Dit door onder meer de continuïteit van het Egenhovenbos te versterken, door zo min mogelijk gebruik te maken van ondoordringbare verhardingen en door de footprint van beide servicestations zo klein mogelijk te houden. Dit vertaalde zich in een compact bouwvolume met een duurzame hoofdstructuur – een luifel op vertakte kolommen in wit zichtbeton – en een flexibele, lichte onderstructuur.

De lichte onderstructuur herbergt het servicestation met een winkel, cafetaria en vergaderruimte. Het totaalontwerp omvat ook nog een hotel en de heraanleg van het 1,9 ha grote terrein.

BELEVINGS-AS

Die totaalaanpak bood de ontwerpers de mogelijkheid een zachte overgang te creëren tussen de autosnelweg en de natuur. In hun plan bouwden ze de verkeersdrukte van de E40 stelselmatig af. Gekeken vanaf de autosnelweg is er eerst de zone voor de vrachtwagens, dan de auto’s, dan het faciliteiteneiland en ten slotte de parkeerzone en de picknickzone. Die laatste zone vloeit op haar beurt naadloos over in het omliggende landschap. “Centraal in dit plan scheidt een voetgangers-as de ruimte voor verkeer en de zone voorzien voor rust en ontspanning. Die wandel-as – omgeven door groen en bomen – laat gebruikers toe het centraal gelegen diensteneiland op een veilige manier te bereiken vanaf de omliggende parkings. Tijdens hun wandeltocht beleven ze de groene omgeving.

Ook de logische en doordachte ordening van de voorzieningen eigen aan een servicestation komt de veiligheid en beleving ten goede”, verduidelijkt ofie Eggermont de manier waarop de ontwerpers inspeelden op de verwachting van de opdrachtgever: het bieden van een oase van rust in een eigentijds kader.

WIT BOS

De ontwerpers vertaalden de ecologische principes uit de landschappelijke inplanting op originele wijze in de architectuur van het servicegebouw. Zo ligt dit faciliteiteneiland te midden aan de groenelementen op het terrein. De zone is bestemd voor tanken, laden en lossen en deels voor de gebruikers van de shop, het restaurant of het hotel. Een voetgangersweg doorsnijdt het eiland en dwars op die as staat het gebouw. De ontwerpers beschouwen het als een halte op de autosnelweg om even afstand te nemen van de drukte en tot rust te komen.

“Het gebouw is opgetrokken uit een hoofdstructuur, bestaande uit een luifel en dakplaat. Vertakte kolommen in wit zichtbeton dragen beide elementen”, vertelt Sofie Eggermont. Onder deze luifel schoven de ontwerpers de modules waarin de shop en het restaurant zijn gehuisvest. Deze modules zijn vervaardigd in een flexibele staalstructuur ingevuld met superisolerende beglazing.

Kenmerkend voor deze beglazing is de zeefdruk van bomen met loof. De bomen zijn daarbij doorzichtig, de omgeving is wit. De glazen huid omsluit de volledige staalstructuur en loopt achter de betonnen kolommen door. Zowel de takkenstructuur van de geschrankte betonnen kolommen als de print verwijzen naar de omliggende natuur. “De print heeft echter ook een functionele betekenis”, weet Guido Cillis, prescription engineer bij Saint-Gobain Glass. “Dankzij de printen de keuze voor de superisolerende beglazing kan de koeling van het gebouw beperkt worden.

Saint-Gobain Glass leverde in totaal zo’n 4.000 m² glas voor de afwerking van de twee servicestations. De architect ontwierp de bedrukking op maat van het project. Met 15 zeven slaagde hij erin het bosontwerp voor het hele project te realiseren. Via zeefdruktechnologie werd in onze fabriek in Sas van Gent een loodvrij geëmailleerd motief aangebracht. Het motief resulteert in een gemiddelde bedrukkingsgraad van circa 43%. In combinatie met de Cool-Lite SKN 165 zorgt dat voor een doeltreffende zonwering”,besluit Guido Cillis.

Bron: Belgian Building magazine nr. 76 - Auteur Tim Vanhove

Naar project